Supermodel (Shawn Baker) (2015) -> Feministisch

Als je het hebt over onverwachte films, dan is Supermodel een perfect voorbeeld. Naast de weinig veelbelovende titel, is het begin van de film verwarrend en amateuristisch. Quotes worden dramatisch slecht afgebroken en de personen in beeld lijken zo realistisch dat je denkt: ‘Is dit toch een documentaire?’ Maar nee, na vier minuten begint dan eindelijk de speelfilm.  Lees verder

À bras ouverts (Philippe de Chauveron) -> Opgewekt

À bras ouverts (met open armen) heeft precies het luchtige karakter van de gemiddelde Fransman. Schrijver Jean-Etienne (Christian Clavier) wonend in een kast van een huis samen met zijn rijke vrouw Daphné (Elsa Zylberstein), publiceert zijn nieuwste boek genaamd ‘À bras ouverts’. Terwijl hij het boek presenteert in een tv-programma neemt zijn concurrent hem onder vuur, en spot hij met het feit dat Jean-Etienne schrijft over het helpen van arme mensen, maar dat in de praktijk nooit zal doen. Het gevolg is een verrassend avontuur voor Jean-Etienne en zijn gezin.
Lees verder

Song to Song (Terrence Malick) -> Dromerig

Song to Song is een stuk minder vermoeiend voor het oog dan Terrence Malick zijn vorige speelfilm: Knight of Cups. Dit keer is de setting meer dromerig en muzikaal. Het is een filosoferende film over het leven. Dat wil zeggen: over schuldgevoel, verraad, kiezen voor liefde, het kwetsen van mensen, verwachtingen van ouders, depressiviteit, vrijheid, onbezorgdheid en het maken van carrière.
Lees verder