Big Eyes verwijst naar de stijl van Margaret: een verlegen en onzekere moeder die in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw in vrouwen of kinderen overdreven grote ogen schildert.
Ondanks haar gebrek aan zelfvertrouwen, verlaat ze haar man en reist ze samen met haar dochter naar San Francisco om een nieuw leven te beginnen. Vrij snel wordt ze daar ingepalmd door een mannelijke kunstenaar. Margarets naïeve karakter zorgt ervoor dat ze snel overtuigd is van zijn liefde.
Er volgen vreemde jaren voor Margaret. Jaren waarin ze rijker en rijker wordt maar de manier waarop dat gebeurt kost haar veel. Ook haar dochter heeft er onder te lijden. Langzaam wordt ze zelfverzekerder en begint ze terug te vechten tegen het onrecht dat haar wordt aangedaan.
Als je van kunst houdt is dit wel een interessante film. Niet zo zeer omdat de kunst die je ziet zo geweldig is, meer omdat het gaat over het kunstenaarsleven, het geld dat je er mee kunt verdienen en creativiteit: iets dat sommige hebben en anderen niet.
Ook al is de film van Tim Burton, ik vind hem niet fenomenaal. Het meest aansprekende en bijzondere vind ik dat dit waargebeurd is. Er bestaat een echte Margaret Keane, wiens levensverhaal dit ongeveer is. Ze is nu omstreeks 88 jaar oud en schildert nog steeds, wat ik heel leuk vind. De film onderstreept dat vrouwen in de loop der jaren meer kansen hebben. Wat ik uiteraard een mooie ontwikkeling vind.
Link naar IMDb-pagina.
Niet een film die mij enorm aanspreekt. Ik pak deze wel een keertje mee als deze eenmaal op DVD/BRD is verschenen.
Groot gelijk
Zelf vond ik het een heerlijke film. Waltz was “bigger than life” en speelde die rol naar mijn mening perfect. Je kon begrijpen waarom het hem lukte die schilderijen aan de man te brengen. Plus die scene in de rechtszaal was heel erg grappig?
Ja dat was wel een mooie