In deze film zie je een vrouw (Sandra) in wanhoop die haar baan probeert te redden. Dat is eigenlijk alles wat deze film is.
Ik stoorde me een beetje aan haar houding die veel zwakheid uitstraalt. Ook loopt ze eindeloos in een onderstaand roze shirtje. Klinkt heel oppervlakkig dat ik hier zo’n punt van maak, maar ze had wel iets kunnen aantrekken dat meer bij haar leeftijd past. Met deze kleding lijkt ze zestien.
Haar man/vriend Manu (Fabrizio Rongione) staat aan haar zijde. Hij stimuleert haar en dat vind ik mooi om te zien.
Later in de film laat Sandra (Marion Cotillard) iets meer van haar karakter zien en raakt ze wat van haar zwakheid kwijt.
Ik vond het gek genoeg een leerzame film. Het gaat over wanhoop, voor jezelf opkomen, doorgaan na minder gelukkige gebeurtenissen, sociale verhoudingen.
Maar het barst niet van de spanning. Het kijkt wel lekker weg en ik vond het mooi. Maar voor een avontuurlijk verhaal moet je niet bij Deux jours, une nuit zijn.
Klik voor de IMDb-link hier.
Ik vond het ook een lekker wegkijkende film, maar niet overdreven hoogstaand. Haar acteerprestatie vond ik wel erg sterk, vooral als je het vergelijkt met haar rol in ‘The Immigrant’ eerder dit jaar. Marion is beter in Franse films dan in Engelse, als je het mij vraagt.
Het truitje heb ik mij eerlijk gezegd niet aan gestoord. De film speelt zich in het weekend af en ik kleed mij eerlijk gezegd ook niet elk uur om. De andere dag had ze bijvoorbeeld wel andere kleren aan. Daarnaast heeft kleding niet zoveel te maken met leeftijd. Gewoon lekker dragen wat je fijn vindt, is volgens mij veel belangrijker 😉