Jaar: 1977
Regisseur: Dario Argento

De Amerikaanse Suzy gaat naar Duitsland om daar aan een balletacademie te studeren, en komt terecht in een verhaal van moord, mysterie en bovennatuurlijke krachten.

Uit haar element

Vanaf de eerste scene is duidelijk dat Suzy uit haar element is, ze spreekt de taal niet en de omgangsvormen zijn haar vreemd. Andere leerlingen verdwijnen plotseling en ze weet niet wie ze kan vertrouwen.

Felle kleuren

De toon van de film wordt dik aangezet door middel van licht en donker, felle kleuren en indrukwekkende architectuur, maar vooral door de muziek, die je bij de keel lijkt te grijpen.

Sprookje voor volwassenen

De acteerprestaties zijn niet fenomenaal, en het feit dat het lichtelijk slordig is overgedubd helpt ook niet. Dit is overigens niet storend, het voegt juist iets toe aan de vreemde atmosfeer. Alsof je naar een sprookje voor volwassenen kijkt.

Klungelig

Zoals wel vaker met horrorfilms uit de jaren zeventig, moet je als kijker doen alsof je niks weet van films van de afgelopen veertig jaar. Sommige zaken lijken klungelig of cliché, maar voor die tijd was het allemaal origineel en spraakmakend.

Conclusie

Als je je over de klungeligheid heen kan zetten en houdt van een visueel en psychologisch horrorspektakel, dan is Suspiria meer dan het kijken waard. Aanrader.

 Ongevraagd Filmadvies van Belvizzle Mcshizzle.

Link naar Suspiria.