Jaar: 2018
Regisseur: Myriam Aziza

De rating voor deze Franse film op IMDb is belachelijk laag – een 5.2 – maar toch nam ik de gok, aangezien het een filmhuisfilmerige uitstraling heeft. Zowaar nog een zeer geschikte, alternatieve Valentijnsdag-film ook. 

Niemand luistert

Hoofdpersoon Simone (Sarah Stern) vind ik fascinerend om naar te kijken. Ze worstelt met haar Joods conservatieve familie, die ze graag na drie jaar verkering wil vertellen dat ze op vrouwen valt, en niet op mannen. Maar niemand luistert naar haar.

Gevoelens

Vervolgens begint ze ook te worstelen met haar gevoelens in het algemeen. Ze wil wel graag een toekomst met haar vriendin Claire (Julia Piaton) maar ze gedraagt zich er toch niet helemaal naar. Dit maakt Les goûts et les couleurs tot een alternatief liefdesverhaal.

Komisch

Af en toe vind ik een scène iets minder sterk, maar de vertelling heeft een bepaalde simpelheid die ik juist ook kan waarderen. Simone is erg komisch in haar gedrag, en van alle kritiek die je mogelijk zou kunnen hebben op de film, is zij daar in ieder geval geen onderdeel van. Wat een topactrice die Sarah Stern.

Nieuwsgierig

Over het algemeen vind ik Les goûts et les couleurs zelfs een hele leuke film. Je beseft je tijdens het kijken wel dat dit geen Palme d’Or zou kunnen krijgen op het filmfestival in Cannes, maar ik was toch wel steeds nieuwsgierig hoe het af zou lopen. Bovendien vind ik het einde van de film behoorlijk geniaal.

Concluderend

Erg leuke film, met humor en een origineel einde. Heel leuk om te kijken (op Netflix) op Valentijnsdag, tenzij je liever een prijswinnende, of Oscar-genomineerde film kijkt. Aanrader.

IMDb naar Les goûts et les couleurs (To each her own).