C’est la Vie: joviaal

Jaar: 2017
Regisseur: Olivier Nakache,  Eric Toledano

Bruiloften organiseren is een baan, daar weet Max (Jean-Pierre Bacri) alles van. Tenenkrommend en wel. In C’est la Vie zie je hoe de organisatie van een grote bruiloft verloopt, vol emoties, verlangens, herinneringen, mislukkingen en ego’s.  Lees verder

Happy End: té dramatisch

Jaar: 2017
Regisseur: Michael Haneke

Vrijdagmiddag in Rialto betekent bejaardenmiddag, zeker met een film over doodgaan. Waar ik pas al kijkende achter kwam. Ik kreeg wel een hint toen ik in de bioscoopstoel zakte: de vrouw achter me praatte over een vriendin die euthanasie zou plegen. De stemming zat er al goed in.
Lees verder

Mon Oncle: huiselijk

Jaar: 1958
Regisseur: Jacques Tati

Dit is volgens mij de bekendste Tati-film, maar ondanks dat had ik Mon Oncle nog nooit gezien. In deze eerste kleurenfilm van Jacques Tati is Monsieur Hulot de ongeorganiseerde, laconieke oom van zijn rijke neefje Gerard (Alain Bécourt)
Lees verder

Playtime

Playtime: charmant

Jaar: 1967
Regisseur: Jacques Tati

Van deze film heb ik zin gekregen om voortaan in mantelpakjes, (nep-) bontjassen, op naaldhakjes en met hoedjes op door het leven te gaan. Tamelijk geweldig, zo elegant als álle vrouwen in Playtime gekleed zijn. 
Lees verder