Eind jaren zeventig in New York, zie je in deze film met duidelijk verouderde beeldkwaliteit. Maar dat heeft wel zo zijn charme vind ik. Het is een typische Jim Jarmusch; lekker vaag en met inside jokes. Inclusief spannende tonen op de achtergrond voor de versterking van de emoties en gevoelens van de hoofdpersonen.
Lees verder →