Jaar: 2018
Regisseur: Daniel Krikke

Apart is de beste omschrijving die ik aan deze documentaire kon geven. De film heeft als hoofdpersoon Omar Ben Hassan, een zeventigjarige (ziet er overigens meer uit als vijftig) dichter die worstelt met zijn gevoel van eigenwaarde. Wat dat betreft zit het verhaal goed in elkaar, maar….

Herkenbaar?

Het gedicht dat hij opnoemt aan het begin van de film verbaasde me. En ik was niet de enige, zo bleek uit de IDFA Talk na afloop van de film. Er wordt een term in gebruikt die ik al lang niet meer gehoord had, bovendien gaat dat ‘Scared of revolution’ volgens het gedicht over een hele bevolkingsgroep, wat best ver gaat. Ik ben benieuwd of dit iets is waar anderen zich in herkennen, of dat dit eveneens wat achterhaald is.

Hip hop

Het gaat vooral over de schrijver van het gedicht zelf, een man die zelf bang is voor zijn revolutie. Hij behoorde tot de The Las Poets, en had hiermee invloed op het ontstaan van hip hop. Dit gedeelte van de film had wat mij betreft langer mogen duren en uitgebreider verteld worden. Ik was hier meer geïnteresseerd in, dan de slachtofferrol van de dichter, waar ik naar een tijdje een beetje moe van werd.

Fan

Zo goed vind ik zijn gedichten niet, en aangezien de maker (Daniel Krikke) zelf een fan was, is zijn mening erg gekleurd. Het lijkt een soort tribute aan iemand, waar ik als kijker nog niet van overtuigd ben, dat het ook echt de moeite waard is. Dat vind ik jammer, en had iets anders gekund denk ik. Anderzijds vind ik het mooi hoe ze Omar Ben Hassan in zijn waarde hebben gelaten.

Conclusie

Een langdurig profiel van een op zich interessante dichter op leeftijd, die erg in een slachtofferrol zit en zijn problemen uit het verleden nog niet heeft verwerkt. Het is niet slecht, maar er zijn wel minpunten.

IMDb naar Scared of revolution.