Jaar: 2007
Regisseur: Olivier Meyrou

‘Alwéér over Yves Saint Laurent’, dacht ik toen ik Celebration afgelopen maand op het IDFA-programma zag staan. Denkende aan Yves Saint Laurent (2014), Saint Laurent (2014) en L’amour fou. Wat ik me niet realiseerde is dat de film uit 2007 komt. Het is dus niet wéér een film, maar óók een film. En mijn nieuwsgierigheid won het toch. 

Moeilijk

Nooit heb ik geweten dat de modeontwerper zo moeilijk kijkt gedurende de dag. Ik was letterlijk opgelucht als hij in een scène even niet fronste, maar daarentegen enthousiast glimlachte en staarde naar een buitengewoon knap model. Wat er anderzijds een beetje ongemakkelijk uitzag steeds.

Zwart-wit

De film is in zwart-wit en dat maakt de kijkervaring, samen met de frons, er eentje van niet al te vrolijke aard. Bovendien was ik tijdens het kijken erg afgeleid door de stinkende persoon voor me. Dat kun je zo hebben af en toe. Wat de film voor mij niet echt in waarde doet stijgen. Oftewel, de documentaire is niet zodanig spannend dat ik mijn eigen ‘problemen’ erdoor vergeet.

Prachtige jurken

Natuurlijk gaat het over mode. En vind ik mode leuk. Je ziet veel prachtige jurken die ik vandaag de dag nog steeds zou willen dragen, gedragen door knappe modellen – oude stijl knap – niet zoals ze er tegenwoordig uitzien op de catwalk. Ze hebben ook nog geen afgeschoren kapsels.

Franse bulldog

Er is ook nog een Franse bulldog. De hond van Yves Saint Laurent. Die zorgde hier en daar nog wel voor een glimlach op mijn gezicht. Maar dat zijn baasje een sigaret rookt terwijl hij haute couture maakt, of controleert op een model, maakt me minder vrolijk. Een vies idee? Andere tijden zullen we maar zeggen.

Conclusie

Al met al een prima film over mode. Maar niet eentje die grote indruk maakt en bovendien door de frons van Yves en de algehele sfeer van de film: niet heel spannend en een beetje moeilijk. Ertussen.

IMDb naar Celebration.